Lost and Found

[Kung sino man ang nakapulot ng phone ko, pakisoli naman! Wawa naman ako]

Pagkababa ko ng jeep sa IPI kanina, pauwi galing project 4, kinapkap ko ang mga bulsa ko. Dun ko napansin na wala na pala ang telepono ko.

Hinabol ko yung jeep at tinignan kung andun yung telepono ko. Ala sa inupuuan ko. Sabi nung isang mamang pasahero, nakita daw niya yung katabi kong bumaba sa citibank na me pinulot na kung anong bagay kanina, baka daw telepono ko yun. Habulin ko daw si pasaherong naka-blue...

Shuyet... ano yun, balik akong eastwood tas lahat ng naka-blue tatanungin ko kung asa kanya ba yung telepono ko??? yeeeeeryt... At low-bat na yun, kaya dehins ko na pwedeng tawagan o i-text... Umuwi na lang ako. Kung ibabalik talaga sa akin nung nakapulot yung teleponong yun, maibabalik din niya sa akin yun.

So... ano ngayon??? Wala akong telepono, ang pangunahing means of communication ko sa mga tao-tao (minsan nga mas mahaba pa nga kwentuhan with my freinds through text kesa kapag nagkikita-kita kami, whatdahell?!). Unreachable ako ngayon. Good or bad???

Nanghihinanayang ako sa telepono ko. Mahal pa man din matinong no-frills phone ngayon. At andaming alaala ang naipapaloob sa maliit na gamit na ito. Ultimo ang punong sanhi ng pagbili ko nung teleponong yun ay isang nakakatawang kwento na, althroughout college pinanindigan kong HINDI ko KAILANGAN ng cellphone. Sa huli, marami-rami din kaming napagdaanan nito...

Iniisip ko kung kukuha pa ako ng telepono. Strictly speaking, hindi ko talaga ito kailangan... meron naman kaming landline, at madali akong makontak through the net. Pero napaka-convenient nito. Maski ambush gimik, naaayos pag konektado ka... Ang tanong, eh kung me mga nagyaya ba, hehe.

Bahala na siguro.

[Pero kung gusto niyong magkaphone ako, you can send your donations to Makati PO box 3234, o kaya text niyo lang ako lagi na magphone ako ulit... uhuh-uhuh]